ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Συνάδελφοι/σσες,

 

Την ερχόμενη Πέμπτη θα πραγματοποιηθεί όπως κάθε χρόνο η ΑΠΕΡΓΙΑ της ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ.

Αν και έχουν περάσει 128 ολόκληρα χρόνια από τα γεγονότα ορόσημο για τους εργαζόμενους που έλαβαν χώρα στο Σικάγο το 1886, η πρωτοφανής επίθεση που δέχονται στις μέρες από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, οι εργατικές κατακτήσεις οι οποίες κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες, καθιστά την Απεργία της Πρωτομαγιάς πιο επίκαιρη από ποτέ κι όχι μια επετειακού τύπου γιορτή όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν.

Έχει περάσει σχεδόν ενάμιση αιώνας από τη συγκλονιστική Απεργία στις Η.Π.Α., η οποία υπήρξε έναυσμα της εργατικής αντεπίθεσης ενάντια στον εργασιακό Μεσαίωνα της τότε εποχής και αποτέλεσε αφετηρία για κατακτήσεις όπως: το 8ώρο, οι Συλλογικές Συμβάσεις, οι Κοινωνική Ασφάλιση, η Άδεια Μητρότητας, η Άδεια, οι Συνδικαλιστικές Ελευθερίες και συνολικά το Εργατικό Δίκαιο. Όμως οι προσπάθειες από γνωστούς και άγνωστους κύκλους, οι οποίοι καθιστούν την ανθρώπινη ζωή μετρήσιμο αγαθό στον άξονα: Κέρδη και Ζημιές και που έχουν στόχο την κατάργηση των προηγούμενων δικαιωμάτων με την επιστροφή στη ζοφερή εικόνα με τα μελανότερα χρώματα για τους εργαζόμενους των τελών του 19ου αιώνα, οφείλουν να βρουν την αντίσταση που τους πρέπει αν θέλουμε να οραματιζόμαστε ένα πιο ανθρώπινο μέλλον και συνάμα να μην κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας το φόβο και το τοπίο της καμένης γης.

Η ρεβανσιστικού τύπου επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, παρά τις ψευδεπίγραφες προεκλογικές υποσχέσεις από την κυβέρνηση για επιστροφή στην ανάπτυξη, τα λογιστικού τύπου μαγειρέματα ώστε να εμφανιστεί πρωτογενές πλεόνασμα (στην πραγματικότητα πρωτογενές έλλειμμα) που δήθεν θα αξιοποιηθεί για την επανόρθωση των κοινωνικών αδικιών, η επιδιωκόμενη παραπλάνηση για επιστροφή στις αγορές τη στιγμή που προετοιμάζουν ένα ακόμα μνημόνιο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας ξεγελούν για τη νέα επίθεση που σχεδιάζεται αμέσως μετά τις εκλογές.

Για του λόγου το αληθές αρκεί μια προσεκτική ανάγνωση στον περίφημο νόμο περί «Αξιολογήσεων» που ήδη έχει ψηφίσει η κυβέρνηση και μεθοδεύει την τάχιστη εφαρμογή του. Προσπαθούν να μας πείσουν πως μέσω αυτού έρχονται ακόμα και αυξήσεις για την πλειοψηφία των Υπαλλήλων. Δυστυχώς, στην πραγματικότητα για μια ακόμα φορά οι λέξεις- εν προκειμένω η Αξιολόγηση- χάνουν την σημασία τους. Υποβαθμίζουν σκόπιμα το γεγονός πως μέσω του νόμου, ένα ποσοστό τουλάχιστον (και όχι το ανώτερο) 15% υποχρεωτικά θα κριθούν «ανεπαρκείς» βάσει προσόντων που δεν προσδιορίζονται, ένα 60% θα κριθούν «ικανοί» κι ένα 25% «άριστοι». Οι συγκεκριμένοι αριθμοί μπορούν να αλλάζουν ανά πάσα στιγμή σύμφωνα με «τις ανάγκες της περιόδου», οι οποίες επίσης δεν προσδιορίζονται. Επίσης, η σύνδεση της αξιολόγησης με τη μισθοδοσία και τις αποδοχές στην πραγματικότητα καταργεί κι αυτό ακόμα το Ενιαίο Μισθολόγιο, οδηγώντας από το συλλογική στην ατομική μισθοδοσία. Η δυνατότητα που παρέχει ο νόμος στους γενικούς Διευθυντές να προσδιορίζουν τις υπηρεσίες, τα τμήματα ή και τους φορείς απ’ όπου θα προκύψει το υποχρεωτικό 15% των εργαζομένων, πέραν της ομηρείας που τους εργαζόμενους θέτει, ουσιαστικά παρέχει τη δυνατότητα σε υπηρεσιακούς παράγοντες να κλείνουν ανά πάσα στιγμή τμήματα και δομές πάλι σύμφωνα με τις περίφημες πλην απροσδιόριστες «ανάγκες της περιόδου». Έπειτα απ’ όλα αυτά ποιος από εμάς πιστεύει πως απώτερος στόχος της αξιολόγησης είναι αναβάθμιση του Δημοσίου και όχι η δημιουργία μαγιάς για το επόμενο κύμα διαθεσιμοτήτων και απολύσεων; Κι ακόμα χειρότερα, μέσω της διαχρονικής τακτικής του διαίρει και βασίλευε, προσπαθούν να σπάσουν δεσμούς αλληλεγγύης που μας ενώνουν, οδηγώντας στο μεταξύ μας κανιβαλισμό, ώστε να διαφύγουμε τον κίνδυνο κατάταξης στο 15% μέσω της κατάταξης του διπλανού μας. Πλέον όμως είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε πως τέτοιες ύπουλες μεθοδεύσεις, έχουν στόχο τη μεταξύ μας διάσπαση και συνεπώς αποδυνάμωση, ενώ πρακτικά θα εγκαθιδρυθεί ένα κλίμα τρομοκρατίας κι ένα σύστημα του οποίου όλοι θα υπάρξουμε θύματα φέτος ή του χρόνου.

Με βάση τα παραπάνω λοιπόν γίνεται κατανοητή ανάγκη μαζικής συμμετοχής στην απεργία και το συλλαλητήριο της Πρωτομαγιάς. Τόσο ως εργαζόμενοι, όσο και ειδικότερα ως λειτουργοί στον τομέα της Ψυχικής Υγείας, οφείλουμε να δώσουμε ένα βροντερό παρόν που θα περνάει ξεκάθαρα τα μηνύματα της μεταξύ μας ενότητας, την αποφασιστικότητά μας για αντίσταση στις μεθοδεύσεις της πλήρους διάλυσης της Δημόσιας και Δωρεάν Υγείας, την ανυποχώρητη διάθεση μας για ανατροπή όλων των εφιαλτικών σεναρίων με αγώνες μέχρι την τελική νίκη.

 

Καλούμε λοιπόν όλους τους συναδέλφους να στείλουμε με τη μαζική συμμετοχή μας στην απεργία, στην συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ στις 11.00, στην πλατεία Κλαυθμώνος το δικό μας μήνυμα. Ένα μήνυμα που δεν μπορεί να είναι άλλο από τον Αγώνα μέχρι την νίκη και την ανατροπή των πολιτικών που μετρούν την ανθρώπινη ζωή σε κέρδη και ζημιές. Ποτέ άλλοτε το μήνυμα της Πρωτομαγιάς δεν ήταν πιο επίκαιρο: τον κόσμο που ονειρευόμαστε τον χωρίζει αβυσσαλέο χάσμα από τον εφιάλτη που προετοιμάζουν, η ηθική μας με προτεραιότητα τον άνθρωπο δεν έχει κανένα σημείο επαφής με τη δική τους που αποσκοπεί στο κέρδος, τα συμφέροντά τους περνούν ξεκάθαρα πάνω από τη δική μας οικονομική, ηθική και φυσική εξόντωση.

Ποτέ άλλοτε το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς δεν ήταν πιο ξεκάθαρο από τη μεριά μας. Σε βαθμό που να αποκρυσταλώνεται στην καθαρότερη μορφή του σε τέσσερις μονάχα λέξεις:

                      Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ

                                                             Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

                                                       ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣ

                                                           Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

                                                       ΚΟΥΡΜΟΥΛΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ